Sonsuz güzellikte uyuyan bir sihir gibisin. Öyle bir sihir ki kendinin de farkında değilsin. Sessizlik içindesin, ama gözlerin açık, bedeninin de farkında değilsin. Nefes bile almıyorsun sanki. Sadece aynalardan kendini görüyorsun, aynalar olmasa sen yoksun sanki. Aynalarda gördüğün aksini gerçek sanıyorsun oysa aynalar da bozuk, sadece kendi algıladıklarını gösteriyorlar. Asıl sen kimsin? emin değilsin. Onlar kim olduğunu söyleseler, O olduğunu sanıyorsun. Kim olduğunu söyleyecek kimse olmasa yok olacaksın sanıyorsun.

Boşlukta dolanıyorsun, diğer boşlukta dolananlarla karşılaşıyor ve asıl olanın bu olduğunu sanıyorsun. Yaşamın acı çekmek olduğuna şiddetle inanıyorsun. Acın öyle gerçek ki, gerçekliğin acı çekmek olduğunu sanıyorsun. Bu acıyla dünyayı algılıyorsun.

Uyandığında boşlukta dolanman bitecek, düşecek ve ayağa kalkacaksın. Olgunlaşıp yere düşen bir meyve gibi, gerçek başlayacak, başka aynalar çıkacak karşına, kendini başka acı bedenler yerine kendi gözünden görmeye başlayacaksın.

Yapabilirsin, biliyorum,

Seni ben uyandıramam, kimsenin sevgisi buna yetmez. Sevginin az olmasından değil, senin kendini sevmen buna yetmediğinden, Sana eşlik edenleri fark edip, güvenle kendini açmaya başlayabildiğinde ve kendini sevilebilir bulduğunda sesler sana ulaşmaya başlayacak. Ve tüm sevginin sesi… o zaman her yanda sevginin zaten çok bol olduğunu, her zaman var olduğunu, inanmadığın için göremediğini, işitemediğini, hissedemediğini fark edeceksin. İllaki düşünce canın yanacak, çünkü düştün, çünkü sistemin çöktü. Ama ezberlerinde bozulacak, bir kapı açılacak, bir ışık içeriye doğru akacak, O zaman göz göze geleceğiz, ve fark edeceksin ki herşey hep vardı, sadece sana ulaşamıyorlardı ve sen de onlara ve dahi hiç kimse bunu yapamazdı. Senden başka… yani sensiz… sana rağmen,…

Yeniden doğduğunu düşün, toprağa atılmış bir tohumdun ve işte şimdi çiçek açmaya hazırsın. Şimdi arılar ve kelebekler senin güzelliğinle sana üşüşecekler, bu senin ikinci doğumun.

İşte şimdi her zaman güvende olduğunu biliyorsun,

Bilsen ne kadar güzelsin, uyurken ve uyanıkken, ne kadar sahicisin?

Şimdi aynalara gereksinimin yok artık, birinin seni sana göstermesine gerek yok, sen tümüyle kendini hissedebiliyorsun ve en sahici olanın kendi duyguların olduğunu biliyorsun, artık hayat dolu ve özgürsün…

Tekrar hoş geldin,

Sema İLHAN